Dalam hikayat dan sejarah Melayu, anjing diberi penghormatan oleh raja-raja Melayu
Oleh
Noor Hasnah Adam
ANJING merupakan binatang yang sering dijadikan perumpamaan yang negatif oleh orang Melayu.
Banyak peribahasa Melayu yang merujuk anjing sebagai binatang yang tidak tahu membalas budi dan mempunyai kerendahan akhlak kerana mementingkan hawa nafsu dunia.
Lihat contoh peribahasa berikut:
TANGKAS, SETIA, BERANI
Namun, dalam hikayat-hikayat Melayu, anjing yang menyalak bukit juga mempunyai sejarah yang berbeza maksudnya daripada peribahasa tadi.
Dalam hikayat dan sejarah Melayu, anjing diberikan penghormatan oleh raja-raja Melayu. Anjing memainkan peranan penting sehingga tertubuhnya sesebuah negeri.
Dalam Hikayat Raja Pasai, anjing buruan Merah Silu yang menyalak bukit telah mendapat perhatian Merah Silu.
Setelah diperiksa, di atas bukit itu terdapat semut yang besar-besar. Merah Silu memakan semut besar itu dan kemudian menyatakan tempat itu sesuai dibuat negeri lalu dinamakan 'Samudera', yang bermaksud 'Semut Besar'.
Penemuan negeri Pasai juga dikaitkan dengan anjing perburuan Merah Silu (sesudah memeluk Islam, bergelar Sultan Malikul Salleh). Anjing perburuan itu menyalak sebuah tanah tinggi tanpa henti. Sultan Malikul Salleh kemudian berasakan bahawa tempat itu sesuai dibuat negeri lalu menamakan tempat itu Pasai, sempena nama anjing perburuan tadi.
Dalam sejarah Melayu, penemuan negeri Melaka juga mempunyai kaitan dengan anjing Raja Iskandar Syah. Setelah menemui sebuah tempat di Sungai Bertam dan berehat di bawah sebatang pokok yang rendang, Sultan Iskandar Syah memerintahkan orang-orangnya berburu binatang untuk dijadikan makanan.
Anjing digunakan untuk berburu binatang di hutan.
Pada ketika itulah, raja terpegun apabila melihat anjing buruannya dihambat pelanduk sehingga jatuh ke dalam sungai.
Mengikut firasat raja, tempat itu baik dibuat negeri kerana pelanduk (binatang kecil) dapat mengalahkan anjing yang jauh lebih besar dan gagah daripadanya.
Negeri itu diberi nama 'Melaka' sempena nama pokok rendang tempat baginda berteduh.
Melalui kisah-kisah tersebut, nyatalah bahawa anjing digunakan sebagai binatang untuk berburu oleh raja-raja Melayu. Anjing dianggap binatang yang tangkas, setia, berjasa dan gagah berani.
WAKTU DAN MAKNA LOLONGAN ANJING
Orang Melayu juga mempunyai firasat tertentu tentang bunyi lolongan atau salakan anjing. Sekiranya anjing melolong di sekitar kediaman mereka pada waktu-waktu tertentu, ia dapat memberi suatu alamat:
(Konsep masa orang Melayu terbahagi kepada masa 12 jam siang dan 12 jam malam.)
Walaupun anjing dianggap binatang yang hina, ia tetap makhluk Tuhan dan tidak boleh dianiaya.
Kisah seorang pelacur dimasukkan ke dalam syurga kerana memberi air kepada anjing jalanan menjadi bukti bahawa manusia perlu punya rasa belas dan kasih terhadap makhluk Tuhan, biar apapun darjatnya.
Source : (LINK)
No comments:
Post a Comment